Wpływ rewolucji francuskiej na kościół katolicki

Rewolucja francuska odcisnęła silne piętno na kościele katolickim. Na czym jednak polegały zmiany, które zostały zapoczątkowane w XVIII wieku? Co wiąże je ze zgromadzeniem oblatów? 

Przyjmuje się, że zgromadzenie oblatów istnieje od 1816 roku. Zostało założone przez św. Eugeniusza de Mazenoda. Do zatwierdzenia zgromadzenia doszło dopiero 10 lat później, dokonał tego papież Leon XII.

Historia zgromadzenia, które początkowo liczyło zaledwie pięciu ochotników, nierozerwalnie związana jest z rewolucją francuską, datowaną na lata 1789-1799. Przemiany we Francji zupełnie zmieniły sytuację kościoła w tym państwie, czego pokłosiem było między innymi założenie zgromadzenia oblatów.

Pozycja kościoła

Na początku rewolucji katolicki kościół we Francji był bardzo silnie związany z monarchią absolutną. Kler, obok szlachty, cieszył się licznymi przywilejami, w tym zwolnieniem z opodatkowania. Wraz z upadkiem monarchii kościół stał się jednym z głównych wrogów nowych władz rewolucyjnych. Uchwalona w 1790 roku “Konstytucja cywilna kleru” była jednym z pierwszych aktów rewolucji wymierzonych bezpośrednio w Kościół. Na jej mocy duchowieństwo zostało podporządkowane państwu, a biskupi i księża musieli składać przysięgę na wierność rewolucyjnej Francji. 

Na tym jednak nie koniec. Budowle sakralne zmieniano w świątynie czczące inne bóstwa, doszło również do konfiskaty majątku kościelnego. Klasztory zostały rozwiązane, a ich mienie znacjonalizowane. Rewolucyjne władze podjęły próbę stworzenia nowego, świeckiego porządku, w którym kościół nie miał już pełnić dotychczasowej roli przewodnika duchowego i moralnego społeczeństwa

Czas rewolucji

W pierwszych latach rewolucji skazywanie duchownych na śmierć było szczęśliwie incydentalne. Kompletnie zmieniło się to w latach 1793-1794, gdy rewolucjoniści dążyli do całkowitego zniszczenia wpływów religijnych. Kapłani byli zmuszani do porzucenia posługi lub ryzykowali śmierć. W wyniku tych działań wielu duchownych uciekło z Francji, a ci, którzy zostali, musieli działać w ukryciu.

Okres ulgi nadszedł dopiero po śmierci Robespierre’a. Duchowieństwo było jednak w katastrofalnym stanie, a dawna pozycja wydawała się nieosiągalna. Nie zmienił tego nawet Napoleon Bonaparte. W 1801 zawarł on konkordat z papieżem Piusem VII, ale duchowieństwo wciąż nie mogło liczyć na wcześniejsze przywileje.

Sam Napoleon, chociaż ściśle związany jest z historią Francji, urodził się na Korsyce, która cieszy się dość dużą autonomią. Przyszły władca Francji przyszedł na świat w miejscowości Ajaccio. Z miasta tego wywodzi się również klub AC Ajaccio, który przez lata występował w Ligue 1. Obecne wyniki drużyny z łatwością sprawdzicie dzięki STS kod promocyjny.

Przemiany

Pomimo represji i dramatycznych zmian, jakie przyniosła rewolucja, kościół katolicki we Francji zaczął odradzać się w nowych warunkach. W 1816 roku św. Eugeniusz de Mazenod założył Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Była to odpowiedź na potrzeby Kościoła, który starał się odnaleźć swoją misję w nowej, postrewolucyjnej rzeczywistości. Misjonarze mieli nieść pomoc duchową i materialną, zwłaszcza najbiedniejszym, oraz odbudowywać wiarę w społeczeństwie, które doświadczyło głębokich wstrząsów i kryzysu moralnego.

Założenie zgromadzenia oblatów wpisywało się w szerszy nurt odnowy życia religijnego, który miał miejsce w pierwszej połowie XIX wieku. Kościół katolicki, choć znacznie osłabiony przez rewolucję, przetrwał ten okres i zdołał odzyskać część swojego dawnego znaczenia. Nowe zgromadzenia, takie jak oblaci, odegrały kluczową rolę w odnowie duchowej, ponownie zyskując szerokie poparcie społeczne.