Fascynująca historia założyciela Oblatów

Twórca misjonarzy Oblatów

Eugeniusz de Mazenod, urodzony w 1782 roku we Francji, jest szanowanym postacią w historii katolickiej, znany jako twórca Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. W młodości doświadczył długotrwałego zubożenia i wygnania podczas rewolucji francuskiej; te wydarzenia miały wpływ na rozwój jego misyjnej ścieżki życia. Początkowo skupiony na pomocy ubogim mieszkańcom Prowansji poprzez prowadzenie misji ludowych, Eugeniusz szybko rozpoznał potrzebę większej obecności misjonarskiej w więcej miejscach.

W 1816 roku założył zgromadzenie religijne, które nazwał Oblatami Maryi Niepokalanej. Oblaci od początku swojej działalności zobowiązani byli do służby najbardziej potrzebującym spoza kościoła – tym niewidzialnym, zapomnianym przez społeczeństwo. Doprowadziło to do globalnego rozprzestrzenienia zgromadzenia już za czasów życia samego założyciela – jego misjonarze dotarli między innymi na brytyjską wyspę Guernsey oraz Madagaskar.

Dzieło Mazenoda doceniła sama Kościół katolicki 1975 roku dzięki beatyfikacji, a potem kanonizacji w 1995. Zasada przewodnia jego działalności, wyrażona hasłem „Ewangelizować ubogich”, jest do dziś inspiracją dla Oblatów na całym świecie.

Ksiądz Eugeniusz de Mazenod założyciel

Reprezentując powstający w XIX wieku ruch misyjny w Kościele katolickim, ksiądz Eugeniusz de Mazenod (1782-1861) był postacią pionierską. Jego nieoceniona praca dla wschodzących społeczności chrześcijańskich stała się fundamentem dla Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Urodzony we Francji, szczególnie mocno odczuwał skutki rewolucji oraz napoleońskiego terroru, które przyczyniły się do ogromnej materlaowej oraz duchowej nędzy swoich rodaków.

Zaangażowany głęboko w zaspokajanie duchowych potrzeb ubogich i odizolowanych od Kościoła grup ludzi, Ksiądz Eugeniusz założył zgromadzenie zakonne o charakterze misyjnym w 1816 roku. Nowe zgromadzenie nosiło nazwę Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej i było strawem jego wielkiego oddania Matce Bożej, a jego członkowie byli zobligowani do ślubowania specjalnej przysięgi posłuszeństwa Najświętszej Marii Pannie.

Celem nowego zgromadzenia było bezpośrednie dotarcie do tych wszystkich osób, które odeszły lub nigdy nie miały kontaktu z kościelnym dogmatem – szukając metody na zaangażowanie ich w życie Kościoła. To właśnie misyjny, ewangelizacyjny charakter tego zgromadzenia przyświecał jego pracę.

• Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej miało przede wszystkim troszczyć się o ubogich – materialnie i duchowo.
• Wszystko to miało na celu propagację katolickiego dogmatu oraz wzmacniania jedności wiernych z Kościołem katolickim.

Ze swoją innowacyjną misją, Ksiądz Eugeniusz de Mazenod i jego zgromadzenie znacznie przyczynili się do umocnienia pozycji Kościoła Katolickiego oraz szerzenia nauk Chrystusa. Dzięki inspiracji ze strony założyciela, Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej prowadzi skuteczną działalność misyjną na całym świecie już od ponad dwustu lat.

Początki zgromadzenia misjonarzy Oblatów

Jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych postaci w historii katolickiego ruchu misyjnego jest Święty Eugeniusz de Mazenod, założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów. Urodzony w 1782 roku we francuskiej prowincji Aix-en-Provence, początkowo porzucił swoje religijne przekonania na rzecz bardziej świeckiego trybu życia. Jednak po serii duchowych przeżyć doświadczył głębokiego nawrócenia, które ostatecznie doprowadziło go do kapłaństwa.

W 1815 roku, Eugeniusz de Mazenod założył zgromadzenie Oblatów z myślą o zapewnieniu umiejętności teologicznych i moralnych niekształconych chrześcijan – nowatorska idea na swój czas. Zawsze był aktywnym orędownikiem edukacji religijnej dla wszystkich ludzi, bez względu na ich społeczną pozycję lub wykształcenie. Za jego prace duszpasterskie Ojciec Mazenod został ustanowiony biskupem Marsylii, gdzie służył aż do swojej śmierci w 1861 roku. Jego wkład i oddanie sprawiły, że misjonarze oblatowie są jednym z najrozleglejszych zakonów katolickich na całym świecie.

Jego proces beatyfikacji rozpoczął się w 1928 roku, a ostatecznie papież Pius XI ogłosił go błogosławionym w 1975. Trzy lata później, papież Jan Paweł II kanonizował Eugeniusza de Mazenoda jako świętego Kościoła rzymskokatolickiego. Jego wspomnienie przypada na dzień 21 maja.

Założyciel Oblatów – portret duszpasterski

Eugeniusz de Mazenod, Twórca Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów był postacią wybitną i zasłużoną w kierowaniu tą religijną wspólnotą. Cechował go głęboki duch duchowny oraz niezachwiane zaangażowanie w celu nawracania najbardziej ubogich dusz. W 1816 roku odważył się na podjęcie trudnej misji skupienia wiernych ze wszystkich warstw społeczeństwa. Było to zadanie trudne, ale pragnienie służby dla tych, którzy byli najmniej zrozumiani i najbardziej odrzuconi przez społeczeństwo, było największą motywacją dla Mazenoda.

Za czasów swego życia, Eugeniusz de Mazenod wyniósł na wyżyny duszpasterstwo poprzez wkładanie dużej troski w formację swoich księży. Angażował ich intensywnie nie tylko w działania parafialne, ale również kaznodziejskie czy edukacyjne – thereby leaving no stone unturned in their holistic religious development. Sam Mazenod angażował się osobiście przygotowując przedstawicieli do obrony zawartych tam doktryn katolickich oraz obrony praw osób ubogich i słabych. Potężne dziedzictwo pozostawione przez tego wielkiego Misjonarza jest nadal pielęgnowane przez licznych Oblatów, którzy codziennie niosą pomoc tym, którzy są najbardziej potrzebujący.

Eugeniusz de Mazenod: sylwetka

Eugeniusz de Mazenod, urodzony w 1782 roku we Francji, zasłynął jako niezwykle oddany kapłan i misjonarz. Zmuszony do opuszczenia ojczyzny podczas Rewolucji Francuskiej, jako młody człowiek przez wiele lat przebywał na emigracji w Włoszech i Szwajcarii. Po powrocie do kraju ziemiańskiego uczciwy pragnienia jego serca: być blisko najbardziej opuszczonych i biednych.

Podążając za swoim powołaniem, Eugeniusz de Mazenod został wyświęcony na księdza w 1811 roku. W 1816 roku założył zgromadzenie Misjonarzy Oblatów – ze szczególnym naciskiem na pracę ewangelizacyjną wśród ubogich. Cechowała go ogromna skromność, pasja oraz upór. Jego nieustanne wysiłki były ukierunkowane na to, aby niewielka grupa Oblatów stała się efektywnym narzędziem ewangelizacji dla potrzebujących. De Mazenod kierował zgromadzeniem aż do śmierci w 1861 roku. Ostatecznie Kościół katolicki uznał go za świętego i beatyfikował go w 1975 roku, natomiast kanonizowany został przez Jana Pawła II w 1995 roku.

Bezgraniczne zaangażowanie, miłość do bliźnich oraz nieustające pragnienie ewangelizacji – oto podstawowe zasady, jakimi kierował się w swojej misji Eugeniusz de Mazenod. Stworzone przez niego zgromadzenie nadal działa i propaguje te wartości.