Nieznana historia inspirującego założyciela misjonarzy oblatów

Św. Eugeniusz de Mazenod – biografia

Św. Eugeniusz de Mazenod urodził się w 1782 roku we Francji, w rodzinie szlacheckiej tętniącej życiem rangi społecznej na dworze królewskim. Jego dzieciństwo i młodość pełne jednak były niepokojów politycznych, a zwrot wydarzeń związany z Rewolucją Francuską skomplikował sytuację rodzinną i zmienił całe jego życie. Zmuszeni do emigracji, Mazenodowie opuścili ojczyznę, a młody Eugeniusz doświadczał poczucia osamotnienia i braku stabilizacyjnych odniesień.

Nie łatwe było również powrotne zaaklimatyzowanie się w świecie pogrążonym w chaosie rewolucyjnym po powrocie rodziny do Francji. W tym okresie, Eugeniusz pod wpływem spotkania z kapłanem Eucharystianinem, odnalazł swoje powołanie duchowe. Przeżywało on głęboką przemianę serca i umysłu, która prowadziła go ku służbie Kościoła. Początkowo jako ksiądz diecezjalny pracował wspierając ubogich oraz biednych parafii Prowansji – to tam narodziła się myśl o założeniu zakonu.

Z tych gorzkich doświadczeń wzrósł nowy duchowy projekt, który św. Eugeniusz de Mazenod przekształcił w społeczność Misjonarzy Oblatów Niepokalanej Maryi Panny. Zakon ten od samego początku miał na celu głębokie ewangelizowanie najuboższych i tych zepchniętych na margines społeczny. W tym kontekście, życie i dzieło założyciela zakonu Misjonarzy Oblatów są dowodem na to, jak wielkie znaczenie ma determinacja do zmiany oraz chęć służby bliźnim.

Papież Pius XI beatyfikował go 1975 roku, a jego kanonizacji dokonał Jan Paweł II w roku 1995. Dziś imię św. Eugeniusza noszą liczne instytucje katolickie na całym świecie: kościoły, szkoły czy domy formacyjne – jest on symbolem niesienia pomocy ubogim nie tylko poprzez modlitwę ale również konkretną działalność.

Misjonarze Oblaci a Eugeniusz de Mazenod

Pochodzący z francuskiego arystokratycznego rodu – Eugeniusz de Mazenod, wyrzekł się swego wygodnego i komfortowego życia skoncentrowanego na sobie, aby posłużyć najbardziej potrzebującym. Zrozumiał radykalność wolania Ewangelii do podjęcia działania wobec ubóstwa duchowego i materialnego swoich czasów. W odpowiedzi na ten wołanie założył zakon Misjonarzy Oblatów Najświętszej Marii Panny Niepokalanej.

Oblaci to wspólnota męska skupiająca księży i braci z rzeczywistym duchem misyjnym, której członkowie żyją według reguły zakonnej opracowanej przez świętego założyciela. Każdego roku powierzają siebie i swoje dzieła Matce Bożej Nieustającej Pomocy pragnąc kontynuować dzieło Samego Chrystusa pociągając wielkodusznie wszelkie konsekwencje takiego poświęcenia. Dla Oblatów, św. Eugeniusz de Mazenod był nie tylko założycielem, ale przede wszystkim inspiracją i przewodnikiem

Zasady położone przez Świętego Eugeniusza respektowane są aż do dzisiaj – obowiązuje prostota oraz troska o dusze cierpiących braci i sióstr. Służba kapłańska pochłania całe ich życie, służą gdziekolwiek zobaczą potrzebę głosić Ewangelię ubogim. Jego hasło „Ewangelizować tych, których ktoś inny nie ewangelizował” do dziś jest mottem działalności Misjonarzy Oblatów.

Założyciel Oblatów – Święty Eugeniusz

Urodzony we Francji w 1782 roku, święty Eugeniusz de Mazenod pochodził z arystokratycznej rodziny, która uciekła przed terrorami Rewolucji Francuskiej. Były to formujące lata dla młodego Eugeniusza, które kształtowały jego unikalną perspektywę na rolę Kościoła katolickiego jako siłę dobru w społeczeństwie. Po powrocie do ojczyzny i studiach kapłańskich – był wyświęcony na księdza w 1811 roku – zobaczył wielkie ubóstwo i duchowe zapotrzebowanie francuskiego narodu.

Odpowiedzią Eugeniusza na te potrzeby było założenie zakonu Misjonarzy Oblatów Niepokalanej Maryi Panny. Celem tego zakonu było głoszenie Ewangelii najbardziej zapomnianym ludziom; tym, którzy cierpieli najbardziej na skutek przemian społeczno-ekonomicznych okresu poprzedzającego Rewolucję Przemysłową. Obok kapłaństwa mocno angażował się również w działania charytatywne.

Eugeniusz de Mazenod został biskupem Marsylii w 1837 roku i służył wiernie swojej diecezji przez następne dwadzieścia lat. Jego gorliwość ewangelizacyjna i miłość do najuboższych przetrwały jednak daleko poza jego śmiercią w 1861 roku. Niezliczone dusze znalazły pocieszenie i nadzieję dzięki jego niewyczerpanej pracy. W 1995 roku papież Jan Paweł II wyniósł go na ołtarze, zasługując mu tytułu świętego.

Eugeniusz de Mazenod – misjonarska pasja

Zafascynowany głębokimi przeobrażeniami społecznymi i duchowymi, które miały miejsce w Europie po Rewolucji Francuskiej, Eugeniusz de Mazenod poczuł niewytłumaczalną potrzebę oddania swojego życia służbie słabym i wykluczonym. To pragnienie zainicjowało powstanie nowego zakonu – Misjonarzy Oblatów. Jego celem było propagowanie ewangelii poprzez działania socjalne skierowane na tych, którzy doświadczają trudności materialnych czy moralnych.

W ciągu swojej misjonarskiej drogi ustanawiał parafie na obszarach wiejskich oraz ubogich dzielnicach miast, tworząc światłe przestrzenie pełne wiary dla marginalizowanych grup społecznych. Zawsze akcentujący miłość Boga jako centrum jego posługiwania, św. Eugeniusz nie tylko założył Zakon Oblatów Maryi Niepokalanej, ale także był ostatecznie konsekrowany jako biskup Marsylii. Jego radykalna pasja dla Ewangelii i praw człowieka była w gruncie rzeczy grave to swój kontekst historyczny jakim był okres późnej nowoczesności.

Prywatnie marnotrawny syn arystokratycznej rodziny który postanowił odnaleźć prawdę w dalekosiężnym kapłaństwie. Jego nieprzejednana postawa i duchowa moc przyniosły mu uznanie jako wielkiego świętego Kościoła katolickiego, a jego wkład w sferę społeczną i religijną jest do dziś ceniony przez wielu ludzi na całym świecie.

De Mazenod – patron misjonarzy Oblatów

Błogosławiony Eugeniusz de Mazenod stanowi inspirację dla wielu zaangażowanych w służbie Bogu, uznając go za patrona Misjonarzy Oblatów. Urodzony w roku 1782 we Francji, przyszły święty przechodził przez niełatwe wyzwania życiowe zanim wkroczył na drogę duchowości i posługiwania innym. Wbrew czasom burzliwej rewolucji francuskiej, maznod prężnie działa dla dobra Kościoła katolickiego.

Pod wpływem swojej ciężkiej sytuacji rodzinnej oraz pogrążonego w chaosie społeczeństwa, młody Eugeniusz początkowo buntował się przeciwko próbom oddania jego życia pod opiekę Boga. Jednakże, po licznych trudnościach dojrzał duchowo i zdecydował oddać swoje serce i duszę sprawie niesienia pomocy tym najbardziej potrzebującym. Złożywszy śluby zakonne, został kapłanem i całkowicie poświęcił się służbie Ubogim – Misericordia pauperibus (Miłość dla ubogich).

Pragnąc zapewnić strukturalny wymiar swemu powołaniu, założy on Zakon Misjonarzy Oblatów Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej Dziewicy Marii. Tchnął on w duch młodego zakonu pragnienie niesienia pomocnym słowem tam, gdzie jest najbardziej potrzebne. Wiedział, że wiara jedna jest źródłem wszelkiego dobrego i zło poczęte obecnością ludzkich błędów. De Mazenod leciał przekazać tę prawdę jak najszerszemu gronu osób.

Fascynująca postać św. Eugeniusza de Mazenod – tak pełnego pasji dla zbawienia dusz i serdecznego oddania się służbie ubogim – nadal inspiruje wielu do dziś. Jako Patron Misjonarzy Oblatów, jego życie stanowi doskonały przykład siły wiary i bezgranicznej miłości bliźniego.