Początki duchowej misji oblatów

Oblaci: początki misji

Organizacja Oblatów Maryi Niepokalanej powstała we Francji w 1816 roku, pod przewodnictwem błogosławionego Eugeniusza de Mazenod. Jednak to dopiero po oficjalnym uzyskaniu aprobaty papieża Grzegorza XVI w 1826 roku, oblaci rozpoczęli swoją działalność misyjną na większą skalę. Początkowo zakonnicy skupiali się głównie na ewangelizacji ubogich środowisk wiejskich swojej ojczyzny. W początkowym okresie istnienia, misje oblatów były zdominowane przez dzieło katechizacyjne i moralne odnowienie społeczności, które dotąd były zaniedbane przez Kościół.

Z czasem jednak ich misja zaczęła ewoluować, uwzględniając nowe potrzeby społeczeństwa. Przyjmując wyzwania epoki industrialnej i rosnącej urbanizacji dziewiętnastowiecznej Europy, oblaci przenieśli swoje działania do miast. Kontynuując swoją pracę wśród biednych i tych najbardziej potrzebujących pomocy duchowej. Równolegle, intensywność pracy duszpasterskiej skierowała oblatów do różnych części świata jak np. : Ameryka Północna, Afryka czy Australia. Te pola apostolskie pojawiły się już w XIX wieku i zadecydowały o globalnym charakterze działalności oblatów. Oblaci Początki misji, choć skromne w swoim zakresie, zainicjowały proces, który uczynił ich jedną z najważniejszych organizacji misyjnych na świecie.

Start misji Oblatów

W roku 1816, Eugeniusz de Mazenod założył tzw. „Misyjników Oblatów Niepokalanej Maryi” (O. M. I), skupiając grupę kapłanów gotowych poświęcić swoje życie służeniu najbardziej zaniedbanym społecznościom. To właśnie ten rok, jest powszechnie uznawany jako początek działalności misyjnej Oblatów. Pierwsza misja ojców oblackich bardzo szybko rozrosła się na skalę światową, dzięki czemu doszli oni do najdalszych zakątków naszej planety.

Początkowe cele Misji Oblatów charakteryzowały się silnym zobowiązaniem do ewangelizacji ubogich i opuszczonych – głównych beneficjentów ich twórczości. Dla oblatków ważne było to, aby duchowni byli w bliskim kontakcie z lokalną ludnością, co umożliwia cela celu dostarczenie im odpowiedniej pomocy duszpasterskiej i społecznej. Do dzisiejszego dnia te badania utrzymują się poprzez różnorodne projekty charytatywne oraz programy edukacyjne prowadzone przez oblatków na całym świecie.

Obecność Obalt inicjatyw popularyzuje również kult Maryi Niepokalanie Poczętej – patronki zgromadzenia oblackiego. Misjonarze Oblatów Maryi Niepokalanej podążając tym torem swojego założyciela, niezaprzeczalnie przyczynili się do upowszechnienia kultu Matki Bożej w wielu społecznościach na świecie.

Działalność misyjna Oblatów

Pierwotne cele Kongregacji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej były skoncentrowane na ewangelizacji ubogich i zaniedbanych rejonów europejskiego kontynentu. Założyciel, Święty Eugeniusz de Mazenod, na początku XIX wieku, dostrzegł ogromną potrzebę duchowego wsparcia dla społeczności korzystających z minimalnej pomocy kościelnej. Tym samym pragnął działać jako 'oblaci’, czyli ofiarować siebie bez reszty.

Działalność misyjna oblatów rozciągała się najpierw po całej Francji, a następnie stopniowo objęła inne kraje Europy, takie jak Irlandia, Wielka Brytania i Polska. Te pierwsze endeawory cieszyły się coraz większym uznaniem zarówno wśród lokalnych społeczności jak i papieża. Zdobycie aprobaty papieskiej w 1826 roku było kamieniem milowym – odtąd mogli oni oficjalnie prowadzić działalność na arenie międzynarodowej.

Działalność Misyjna Oblatów Zarania to historia pełna modlitwy, pracy oraz posługiwania drugiemu człowiekowi. Kraje europejskie stanowiły jedynie zalążek ich intensywnej misyjnej aktywności – zabiegali również o nawrócenie ludzi żyjących poza Europą. Interesy te doprowadziły ich do misji na terenach Afryki, Ameryki i Azji, gdzie często ryzykowali życiem, by przekazywać ewangelię najbardziej zaniedbanym społecznościom.

Mimo wielu wyzwań na przestrzeni lat, oblatowie nie zwolnili tempa swojej działalności. Z naciskiem na szkolnictwo religijne, reformy społeczne i pomoc w ubóstwie, misyjny zasięg oblatów rozciąga się dziś po całym globie. Początki tej imponującej aktywności są głęboko zakorzenione w skromnym zaangażowaniu pewnego małego grona francuskich księży i braci dążących do służby najuboższym spośród ubogich.

Pierwsze kroki misji Oblatów

Misja oblatów rozpoczęła swój początek w 1816 roku we Francji, kiedy to Eugeniusz de Mazenod uformował zgromadzenie o nazwie Misjonarze Oblaci Matki Bożej. Był to okres powojenny, a kraj przeżywał wiele konfliktów i niepokojów społecznych. Założyciel zidentyfikował palącą potrzebę duszpasterskiej troski o ubogich i najbardziej pokrzywdzonych przez los. Działalność misyjna opierała się na głoszeniu Ewangelii przez biednych dla biednych.

Po konsekracji pierwszych czterech misjonarzy w Aix-en-Provence, działalność oblatów rozszerzała się szybko zarówno na terenie Francji, jak i poza jej granicami. W ciągu kilku lat od założenia stowarzyszenia, zaczęli oni otwierać domy misyjne na całym świecie: od Afryki Południowej do Kanady. Ich praca obejmowała edukację religijną, pomoc materialną i duchową dla ubogich czy pracę z rodzimymi społecznościami tamtejszych regionów. Inspirujące były ich wysiłki oraz wytrwałość pomimo wielu przeciwności losu i trudności podczas podróży.

Oblacka działalność misyjna

Założone przez Świętego Eugeniusza de Mazenoda w XIX wieku, zgromadzenie Oblatów Maryi Niepokalanej miało za zadanie przede wszystkim głoszenie Ewangelii tam, gdzie inni nie potrafili lub nie chcieli iść – na krańce ziemi. Posługę misyjną, oblatowie zaczęli jeszcze za życia swojego fundatora, kierując się wyraźnym wezwaniem do działania pośród najbardziej opuszczonych. Chociaż początkowo ich terenem działania były tylko ubogie regiony Francji, bardzo szybko okrzyk „Jesteśmy misjonarzami!” został przyjęty jako fundamentalne powołanie całego zgromadzenia.

Działalność misyjna rozrosła się dzięki determinacji i dążeniu oblatów do spełnienia słów Jezusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15). Efektem tego entuzjazmu było wysłanie pierwszej grupy misjonarzy do Kanady w 1841 roku, co można uznawać za formalny początek Oblackiej Działalności Misyjnej. Dalekie podróże, skomplikowane warunki i trudności językowe nie odstraszały zakonników. Skutkiem tej pasji do ewangelizacji stało się założenie nowych parafii i szereg inicjatyw edukacyjnych i społecznych. Miłość do człowieka i gotowość do niesienia pomocy najbardziej potrzebującym, stanowiły dla nich głową drogę służby Bogu.